شخصی از کنعانیان برخوردند که عوج بن عنق نام داشت و قدش سه هزار و سیصدوسی ذراع و ثلث ذراع بود. او در سایه ی ابر قرار می گرفت و از آن آب می خورد. از قعردریا ماهی می گرفت و آن را تانزدیک قرص خورشید بالا می برد و با حرارت آن، ماهی را می پخت و می خورد.

روایت شده است که ارتفاع آب در طوفان نوح، حتی از کوه ها فراتر رفت، اما اززانوی عوج بالاتر نرفت! او، سه هزار سال عمر کرد تا آن که خداوند او را به دست موسی(ع) به هلاکت رسانید. به این ترتیب که او سنگ بزرگی را که پهنای آن به اندازه ی تمام لشکرگاه موسی، و یک فرسخ در یک فرسخ بود از کوه کند و آورد ومی خواست آن را بر سر لشکریان موسی بیفکند. خداوند هدهد را فرستاد و آن سنگ رابا منقارش سوراخ کرد، سر و گردن او در سوراخ سنگ فرو رفت و او را نقش زمین ساخت. حضرت موسی(ع) او را که به زمین افتاده بود، دید و به قتل رسانید