مبالغه و اغراق: آن است كه در وصف كردن و ستايش ونكوهش كسي يا چيزي افراط وزياده روي كنند.چندانكه از حد معمول بگذرد و براي شنونده شگفت انگيز باشد.هرگاه  اغراق ومبالغه را به درجه يي رسانده باشند كه در عقل وعادت،ممكن وباوركردني نباشد،آن را غلـّو مي گويند.      شود كوه آهــن چو درياي آب              اگر بشنــود نـــام افراسيــاب

كه گفتت برو دست رستم ببند               نبندد مرا دست چـرخ بـلنـــد

كه من از گشاد كمان روز كيــن               بـدوزم همي آسمان بــرزميــن       (غلو)

از زخم  سر دوزلف عنبر بويــت              آزرده شود همي گل خود رويــت

زانگشت نماي هركسي در كـويت              ترسم كه نشان بماند  ا ندر  رويت